zaterdag 3 augustus
2 augustus 2013
Het is vandaag zaterdag 4 augustus. De afgelopen dagen heb ik niet mijn blog bijgehouden. Ik merk dat ik steeds meer in de ruststand kom te staan. Ik merk dat de dagen rustig voortkabbelen en daarnaast hebben Vicci en ik het kaarten ontdekt. We hebben een pak speelkaarten gekocht zijn begonnen met 'pesten'.
Zodra Alaiza in bed ligt komen de kaarten op tafel.
Vicci probeert deze laatste dagen zoveel als mogelijk de middagen door te brengen bij haar familie. Ik vind het verder prima. Ik ga dan meestal even siësta houden en zoek daarna een plekje in de schaduw om een boek te lezen. Ik heb er inmiddels 5 achter de knopen. Heerlijk!
Meestal gaan we 'smorgens even naar de winkel. Een lekker bakje koffie en wat handboodschappen doen. De ene keer pakken we een jeepney en de andere keer een taxi.
Donderdag zijn we boven in de bergen geweest en hebben genoten van een mooi uitzicht op Cebu. We zijn daarna een heel stuk naar beneden gelopen. Vicci werd hier poepchagrijnig van. Na een paar kilometer wilde ze op de motor verder naar beneden. En ja dat was mijn eer te na. Uiteindelijk stopte er een en nam Vicci en Alaiza mee naar beneden. Ik beetje de smoor in maar ik dacht:"ik laat me niet kennen"
Na ongeveer 15 minuten kwamen de dames terug. Vicci vond het zo sneu voor me en was bang dat ik niet meer terug zou kunnen komen zo alleen.
Ik had me wel gered maar toch wel veel gezelliger zo met zijn drieën. Nadat we zo'n 5 km hadden gelopen hadden we er alledrie genoeg van en hebben onze weg per jeepne y vervolgd. En daarna eten en spelen bij McDonald's. Blijft een tophit voor Alaiza. Dat eten smaakt net als in Nederland heb ik gemerkt. Even lekker makkelijk. We hebben trouwens nog niet een keer gekookt. In de eerste plaats hebben we in het appartement geen gas en buiten de deur eten is goed en goedkoop. Voor 4 euro heb je een heerlijke pizza en als je bereid bent Fillipijns te eten kan je voor 1, 50 een volledige maaltijd hebben. En alles incl. drinken uiteraard.
Maar hoewel het leven hier op zich niet duur is hebben we toch flink geld uitgegeven. Maar we hebben ons dan ook helemaal laten gaan en gedaan waar we zin in hebben. Ik verwacht dat we nog maar net binnen ons budget kunnen blijven en het in Nederland wel weer even rustig aan moeten doen.
Maar deze ervaring in Azië neemt niemand ons meer af. Eerlijk gezegd hebben we maandag ook wel weer erg veel zin om naar huis te gaan. En hoewel Vicci hier natuurlijk ook wel een beetje dubbel gevoel over heeft realiseren we ons wel dat we het daar met zijn allen wel erg goed hebben in ons koude kikkerlandje.
Alaiza zal absoluut haar opa en oma gaan missen. Ze is intensief met ze opgetrokken. En dit gaat ook zeker gelden voor haar opa en oma en de rest van de familie.
Ik heb de afgelopen 3 weken meer schadelijke rook binnen gekregen dan tijdens 5 jaar roken en ben blij straks weer van deze luchtverontreiniging af te zijn.
Dit weekeinde gaan we rustig het appartement op orde maken, koffers pakken en zondagavond met de hele familie afsluitend eten.
Vicci haar vader zal ons maandag naar het vliegveld brengen. De rest van de familie gaat niet mee! Het is te moeilijk voor ze om dit vertrek met droge ogen te doorstaan. Maandagmorgen gaan we dan nog even langs om gedag te zeggen.
Hiermee sluit ik mijn blog af. Ik hoop dat jullie er een beetje van hebben genoten en ik heb zin om jullie allen weer in mijn armen te kunnen sluiten na de vakantie. En Kaylee uiteraard 10 augustus want die zit heerlijk te genieten in Turkije. Dit blijft toch echt pappa zijn favoriete vakantieland!
Gegroet en vele knuffels voor allemaal
ROB , VICCI EN ALAIZA
Zodra Alaiza in bed ligt komen de kaarten op tafel.
Vicci probeert deze laatste dagen zoveel als mogelijk de middagen door te brengen bij haar familie. Ik vind het verder prima. Ik ga dan meestal even siësta houden en zoek daarna een plekje in de schaduw om een boek te lezen. Ik heb er inmiddels 5 achter de knopen. Heerlijk!
Meestal gaan we 'smorgens even naar de winkel. Een lekker bakje koffie en wat handboodschappen doen. De ene keer pakken we een jeepney en de andere keer een taxi.
Donderdag zijn we boven in de bergen geweest en hebben genoten van een mooi uitzicht op Cebu. We zijn daarna een heel stuk naar beneden gelopen. Vicci werd hier poepchagrijnig van. Na een paar kilometer wilde ze op de motor verder naar beneden. En ja dat was mijn eer te na. Uiteindelijk stopte er een en nam Vicci en Alaiza mee naar beneden. Ik beetje de smoor in maar ik dacht:"ik laat me niet kennen"
Na ongeveer 15 minuten kwamen de dames terug. Vicci vond het zo sneu voor me en was bang dat ik niet meer terug zou kunnen komen zo alleen.
Ik had me wel gered maar toch wel veel gezelliger zo met zijn drieën. Nadat we zo'n 5 km hadden gelopen hadden we er alledrie genoeg van en hebben onze weg per jeepne y vervolgd. En daarna eten en spelen bij McDonald's. Blijft een tophit voor Alaiza. Dat eten smaakt net als in Nederland heb ik gemerkt. Even lekker makkelijk. We hebben trouwens nog niet een keer gekookt. In de eerste plaats hebben we in het appartement geen gas en buiten de deur eten is goed en goedkoop. Voor 4 euro heb je een heerlijke pizza en als je bereid bent Fillipijns te eten kan je voor 1, 50 een volledige maaltijd hebben. En alles incl. drinken uiteraard.
Maar hoewel het leven hier op zich niet duur is hebben we toch flink geld uitgegeven. Maar we hebben ons dan ook helemaal laten gaan en gedaan waar we zin in hebben. Ik verwacht dat we nog maar net binnen ons budget kunnen blijven en het in Nederland wel weer even rustig aan moeten doen.
Maar deze ervaring in Azië neemt niemand ons meer af. Eerlijk gezegd hebben we maandag ook wel weer erg veel zin om naar huis te gaan. En hoewel Vicci hier natuurlijk ook wel een beetje dubbel gevoel over heeft realiseren we ons wel dat we het daar met zijn allen wel erg goed hebben in ons koude kikkerlandje.
Alaiza zal absoluut haar opa en oma gaan missen. Ze is intensief met ze opgetrokken. En dit gaat ook zeker gelden voor haar opa en oma en de rest van de familie.
Ik heb de afgelopen 3 weken meer schadelijke rook binnen gekregen dan tijdens 5 jaar roken en ben blij straks weer van deze luchtverontreiniging af te zijn.
Dit weekeinde gaan we rustig het appartement op orde maken, koffers pakken en zondagavond met de hele familie afsluitend eten.
Vicci haar vader zal ons maandag naar het vliegveld brengen. De rest van de familie gaat niet mee! Het is te moeilijk voor ze om dit vertrek met droge ogen te doorstaan. Maandagmorgen gaan we dan nog even langs om gedag te zeggen.
Hiermee sluit ik mijn blog af. Ik hoop dat jullie er een beetje van hebben genoten en ik heb zin om jullie allen weer in mijn armen te kunnen sluiten na de vakantie. En Kaylee uiteraard 10 augustus want die zit heerlijk te genieten in Turkije. Dit blijft toch echt pappa zijn favoriete vakantieland!
Gegroet en vele knuffels voor allemaal
ROB , VICCI EN ALAIZA